Awangarda i krytyka Kraje Europy Srodkowej i Wschodniej

Przed paroma laty Klaus Beekman i Jan de Vries we wstepie do ksiazki Avant-Garde and Criticism slusznie zwracali uwage na dysproporcje zachodzaca miedzy badaniami nad istota awangardowych zjawisk a tym, w jaki sposob byly one u swoich poczatkow odbierane przez wspolczesnych im widzow, czytelnikow i obserwatorow; zwlaszcza tych, ktorym zawdzieczamy pisemne slady recepcji. Doceniajac sile i znaczenie krytyki (zarowno literackiej, jak i artystycznej), uczeni ci pokazywali, do jakiego stopnia pozniejsze myslenie o awangardzie jako takiej zostalo ustawione przez owe pierwsze akty lektury, stosowane w nich kategoryzacje, podzialy, nosne metafory, niekiedy do dzis organizujace nasza wyobraznie. Zgadzajac sie z trafnoscia takiego rozpoznania i wierzac zarazem, ze warto przesledzic nie tylko jezyki uzywane przez krytykow u zarania ruchow awangardowych, ale takze i te stosowane przez nich w nastepnych latach, chcielibysmy - oddajac dzis do rak odbiorcy gotowy tom poswiecony tej problematyce - zaprosic do dalszej dyskusji skoncentrowanej na skomplikowanych powiazaniach laczacych krytyke i awangarde w krajach Europy Srodkowej i Wschodniej.