Gözleri

Herkes, Iranin ünlü ressamlarindan Makan Hocanin sürgündeyken resmettigi Gözleri isimli tablosundaki gözlerin kime ait oldugunu, hangi sirri saklamaya calistigini ya da ne ima ettigini merak ediyordu. Yillardir bu sirri cözmeye calisan anlatici, sonunda o gözlerin sahibinin pesine düsecektir. Ve kendisini hayretler icerisinde birakacak bu hikayeyi o gözlerin sahibi mechul kadindan dinleyecektir. Bir kavusmanin imkansizligi daha en basindan bir askin kaderini belirleyecektir belki de... Iran Edebiyatinin kurucularindan olan Bozorg Alevinin en önemli romani Gözleri, Farscadan cevirisiyle ilk kez Türkcede.Beni yanardagin yanina kadar cekiyordu fakat sogukluguyla donduruyordu. Ömrüm boyunca esir düstügüm ve hala da devam eden facia bu iste. Ne demek istedigimi anliyor musunuz Öpücüklerime hasret oldugunu biliyordum, sicak parmaklarinin tenimi yakmaya hazir oldugunu bildigim gibi. Teninin tenimin agirligini bekledigini de. Dünyada onu bir anligina olsa bile mutlu edebilen tek kisinin ben oldugumu da biliyordum. Ben de tenini, güclü ellerini vücudumun derinliklerinde hissetmeyi cok isterdim. Vücudunun vücudumda erimesini, benimle birlesmesini isterdim. Dalgali, perisan saclariyla oynamak isterdim. Dudaklarinin hararetini dudaklarimla emmek isterdim. Ruhunu, yanip tutusan o ruhu, cirilciplak, güncel sikintilarin ve diktatör baskisinin yarattigi sorunlardan, polis korkusundan üzerine cektigi o koruyucu kalkan olmadan görmek isterdim.